قلمکاری (یا چیت سازی) هنر چاپ یا نقش زدن روی پارچه است. این هنر صنعت یکی از مهمترین شاخههای صنایع دستی استان اصفهان بهشمار میآید . ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی و همچنین کاربرد اقتصادی این محصول میتواند همچنان در جامعه مطرح باشد.
تاریخچه
این هنر در دوره شاه عباس در قرن ۱۱ قمری به علت علاقه درباریان و توجه خاصی که به این صنعت داشتند، به کمال رسید. در این دوره بیشتر لباسهای مردانه و زنانه از پارچههای قلمکاری تهیه میشد. قلمکاری در طول زمان دستخوش تغییراتی در ماهیت و نحوه ساخت، اجرا و تولید انبوه شدهاست.
تفاوت قلمکاری با هنر چیت سازی
آنچه حائز اهمیت میباشد توجه به تفاوت کاملاً بارز دو هنر قلمکاری اصیل با هنر چیت سازی است. گرچه عموم مردم سفرههای سنتی اصفهان که با مهرهای چوبی بر روی پارچه چاپ دستی زده میشود را به عنوان قلمکاری میشناسند.
اما باید گفت اسم درست آن چیت سازی است و به اشتباه به این عنوان بکار برده میشود. چراکه قلمکاری اصیل همانطور که از اسمش بر میآید باید کاملاً با استفاده از قلم بر روی پارچه طراحی و رنگ آمیزی شود و اگر به هر نحو چاپ در آن بکار رفت این نوعی تلفیق از هنر قلمکاری و چاپ دستی (چیت سازی) خواهد بود. قلمکاری اصیل به خاطر تکنیک اجرای کاملاً دستی به تبع بسیار ظریف تر و دقیق تر و البته گرانقیمت تر خواهد بود.
چیت سازی در حال حاضر
گفتنی است امروزه خلاف آنچه عنوان میشود عموم تولیدکنندگان از رنگهای شیمیایی برای محصولات خود استفاده میکنند. در این میان یک شرکت هنر- دانش بنیان در اصفهان به تولید رنگهای دوستدار محیط زیست پرداخته که از این طریق به تولید و ارائه قلمکاری اصیل به شیوه کاملاً دستی و بدون استفاده از چاپ بلکه بهشکل نقاشی بر روی پارچه میپردازد و از این طریق به عنوان اولین احیا کننده، این هنر ناب را اصالت بخشیدهاست.
در حال حاضر بیشتر محصولات قلمکاری اصفهان در کارگاههای شهر خورزوق تولید میشود. بعد از زمان صفویه و مشکلات حکومت شاه سلطان حسین و حمله افغانها و … در اصفهان شاگردان و استادکاران سفره قلمکار که عمدتاً اهل شهرهای اطراف و به ویژه دلیگان شهر خورزوق بودند کارگاههای خود را به زادگاهشان که در آن فراوانی آب قنات و زمینهای مسطح برای کار و پهن کردن سفره قلمکارهای پرداخت شده بود منتقل کردند و تولید سفره قلمکار در همین شهر رونق گرفت و هنوز هم تولید و برای عرضه به گردشگران به اصفهان برده میشود. در حال حاضر با وجود بیش از ۱۰۰ کارگاه سفره قلمکار در دلیگانِ خورزوق به جرأت میتوان گفت که بیش از %۷۰ تولید سفره قلمکار استان و کشور در این شهر و به شیوه سنتی با وسابل و پارچههای کتان خالص و رنگهای طبیعی تولید میشود و به تمام نقاط کشور و حتی جهان صادر میگردد.
پارچه
بهطور عمده پارچههای معمول مصرفی در قلمکاری عبارتند از: پنبه و ابریشم کتان چلوار کرباس. پارچه ویژه قلمکاری باید نخی باشد چون پذیرش رنگ برای الیاف پنبه بهمراتب زیادتر از پشم میباشد. بهرحال پنج نوع پارچه در قلمکاری بکار برده میشود: پارچههای ابریشمی، کرباس، متقال، ململ حاجی علی اکبری، چلوار و کتان بافت خارجی.
انواع طرحها و نقوش
از جمله نقوشی که در هنر قلمکاری مورد استفاده قرار گرفتهاست، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مناظر تاریخی، جانوران اهلی و وحشی، مینیاتور، شکارگاههای صنعتی، رامشگران و نوازندگان، گل و بوته و اسلیمی، تصاویر شعرا، زنجیره، کتیبه، زورخانه و ورزشگاهها، داستانهای کهن ادبیات فارسی، تصاویر عشاق ایرانی، کتیبههای مزین به اشعار به ویژه اشعار محتشم کاشانی، موضوعات و وقایع تاریخی، داستانهای حماسی عاشورا.
رنگ
رنگهای مورد استفاده در گذشته انواع رنگهای طبیعی شامل رنگهای گیاهی، رنگهای حیوانی و رنگهای معدنی بودهاست. اما امروزه به دلیل مراحل سخت تهیه و تثبیت رنگهای طبیعی از رنگهای شیمیایی استفاده میشود. رنگسازی یکی از حساسترین مراحل ساخت قلمکاری است که طی آن استادکاران بر اساس تجربیاتشان از موادی ساده و ارزان قیمت نظیر پوست انار، روغن کنجد، کتیرا، گل سرخ، شیره انگور، زردچوبه، روغن کرچک، زاج سیاه و سفید، زنگ آهن مواد رنگی مورد نظرشان را تأمین میکنند و پس از آن به تهیه مقدمات چاپ پارچه میپردازند. رنگهای اصلی مورد استفاده در کار قلمکاری عبارتند از سیاه، قرمز، آبی، سبز، زرد.
قالب
قالب چاپ قلمکاری (چیت سازی) را از چوب درخت گردو، گلابی و زالزالک میسازند چون نسبت به سایر چوبها محکمتر و قابلیت انعطافپذیری بیشتری دارند. از عملیات مهمی که چوب را به شکل قالب مورد استفاده در قلمکاری درمیآورد میتوان طرحریزی و اسکله کاری را نام برد که تماماً با دست به وسیلهٔ استادان مجرب و هنرمند انجام میگیرد. قالب را بعد از آماده شدن با پیه چرب میکنند تا چوب خشک نشود و ترک برندارد. برای چاپ یک شکل چهار رنگ چهار قالب بهطور مجزا تهیه و مورد استفاده قرار میگیرد.